KOORDYNATOR: Prof. zw. dr hab. Agnieszka Cybal-Michalska
Ponowoczesna, wieloznaczna i ambiwalentna rzeczywistość społeczno-kulturowa, poddająca się nieustannym fluktuacjom, prowadzi do radykalnych przemian społecznych wyrażających się w permanentnej autokreacji. Ich siłą sprawczą jest dążenie do równowagi oraz walka i napięcie w strukturze społecznej zarazem.
Podkreślając wagę oddziaływań społeczeństwa i kultury na szczególną uwagę zasługuje refleksja nad młodzieżą, skazaną na szukanie swojego miejsca w ciągle zmieniającej się rzeczywistości. Tej problematyce będzie poświęcony wspólny projekt badawczy i publikacyjny w ramach prac zespołu.
Permanentna zmiana warunków psychospołecznej egzystencji młodzieży sprawia, że wysiłek samookreślenia, charakterystyczny dla okresu młodości, jeszcze dotkliwiej ujawnia się w binarnym układzie skrajności odwołującym się do bycia „pomiędzy” min.: stabilnym pojęciem siebie (które nie ulega łatwo zmianom) a niestabilnym pojęciem siebie (oscylujące pomiędzy pozytywnym a negatywnym jego wycieniowaniem); umiejętnością łączenia celów krótkoterminowych z dalekosiężnymi planami a umiejętnością stawiania celów krótkotrwałych przy trudności planowania długofalowego, poszukiwanie samoakceptacji poprzez bycie tym kim się jest a poszukiwaniem samoakceptacji poprzez bycie takim jakim chcą nas widzieć inni.
Dla partycypujących w chybotliwej rzeczywistości młodzieży studenckiej, znalezienie odpowiedzi na pytania „Kim jestem?”, „Kim się staję”, nabierają szczególnego znaczenia i okazują się być coraz trudniejsze do sprecyzowania a przecież znajduje się ona w ważnym momencie swojego życia – podwójnej tranzycji z młodzieńczości do dorosłości i z edukacji na rynek pracy. Tym samym uwaga członków zespołu będzie również zwrócona ku młodzieży akademickiej.
Zasadne wydaje się w ramach prac zespołu postawienie pytań:
- czy rzeczywistość permanentnej zmiany sprzyja konceptualizacji dojrzałej tożsamości jednostkowej;
- czy młody człowiek może być przygotowany do permanentnej autokreacji gwarantującej satysfakcjonujące przeżywanie własnej osoby i swojego miejsca w ponowoczesnej rzeczywistości.
Dylematy tożsamościowe, które są charakterystyczne dla młodzieży stanowią odpowiedź na brak umiejętności ciągłej konstrukcji i rekonstrukcji tożsamości w rzeczywistości „kruchej teraźniejszości”.
Zapraszam wszystkie osoby zainteresowane dyskursem na temat młodzieży, której zmiany w subiektywnych aspektach samookreślania uzależnione są właściwościami fazy rozwojowej, w której się znajduje i determinowane przez jakość rzeczywistości społeczno-kulturowej, która podlega ciągłym fluktuacjom.